Zoutwaterbeproeving

Maandag 7 juni
Het is zover! Na een nogal onrustige nacht ziet het er vanochtend veel beter uit. De wind is flink afgenomen en het ziet er naar uit dat we vandaag buitengaats gaan, voor het eerst met de Marlijn.
Hoewel we best vaak op zee hebben gevaren is het elke keer toch weer spannend, zeker de eerste paar uren.
Bij de sluis roepen we de sluiswachter op. Hij draait binnen 10 minuten: we zijn de enige boot in de enorme zeesluis. Na een half uur liggen we aan de andere kant. Het waait stevig vanuit het westen, pal tegen dus, gedurende de eerste paar uur, tot we bij Kapelle / Domburg de koers zuidelijker kunnen inzetten. Wel hebben we stroom mee. We besluiten dus om met alleen de Genua en de bezaan weg te gaan: het grootzeil kunnen we er altijd bij zetten…. Wanneer we in het foutste stuk van de geul aankomen – pal west en vrij smal – blijkt dat de geul niet bezeild is. Bovendien wakkert de wind nog wat aan. Ondanks dat we de genua een stukje hebben ingerold is hij bijna niet aan te halen. Er staat een heftige zeegang met golven van zo’n anderhalf tot twee meter, vanuit verschillende richtingen. De voortgang neemt ook behoorlijk af. Het zal wel het effect van wind tegen getij zijn, maar het lijkt wel of we op de kermis in de cakewalk zitten. We beulen zo een half uurtje door, maar het is geen prettig tochtje maar een heuse vuurdoop.

Na een tijdje schiet de lijn ter beveiliging van het anker een stukje los. Elke keer als we op een golf klappen horen we een doffe klap van het anker tegen de boeg. We besluiten om op de motor verder te gaan. De klappen van het anker worden er niet minder door en ik maak me zorgen over eventuele schade aan de romp en ga even voor kijken. Gelukkig valt het mee: het anker bonkt niet tegen de romp, maar tegen de onderkant van de “boegspriet”. Duidelijk wordt ook dat ik er iets aan moet doen, omdat de lijn helemaal los dreigt te schieten. Dus eerst terug, mijn reddingsvest en veiligheidslijn aan en dan weer naar voren om het anker beter te borgen.

Voorop de boeg werken is wel spectaculair! Ik ben goed gezekerd en voel me redelijk veilig. Als we tegen een flinke golf opbotsen stijgt de voorkant meters boven het golfdal uit, waarna we een soort snoekduik maken, de volgende golf in. Desondanks komt er weinig water echt over het voordek. Na een minuut of tien is alles in orde en kan ik terug.

We bonken op deze manier zo’n anderhalf uur door, voordat we onze koers kunnen verleggen. Ook neemt de wind wat af. We besluiten dat het voldoende bezeild is om de zeilen weer te hijsen. Er volgt daarna een heerlijk ontspannen tocht om de kop van Walcheren, door de smalle geul naar Vlissingen. We komen verschillende grote zeeschepen tegen, maar zonder problemen. Vlissingen voorbij is wel raar: de geul loopt dat ca. 20 meter van het strand en ook de heel grote zeeschepen passeren dus op die afstand, terwijl wij dan nog even iets buiten die geul moeten varen…. Net voorbij de sluis van het kanaal van Vlissingen naar Middelburg en Veere kunnen we oversteken naar Breskens.

Als we de geul tussen de banken naar Breskens invaren maakt Hanneke voorbereidingen om aan te leggen (stootwillen uithangen, lijnen klaarleggen etc. Op een bepaald moment hoor ik een flinke bons achter me. Ik kijk om en zie Hanneke niet meer! … Ik schrik me een ongeluk! Hanneke overboord? Maar ik zie niets achter de boot. In de smalle geul kan ik bovendien niet zomaar keren en de zandbank opvaren is ook geen optie. Gelukkig duikt Hannekes’ hoofd snel weer op boven het reddingsvlot. Ze is in een schuiver van de boot gestruikeld over een meerlijn en – wel erg ongelukkig – languit gegaan op het achterdek. Ze is bovenop het hekanker terecht gekomen, waardoor ze een enorme plek op haar dij heeft opgelopen en een gekneusde hand…
Een iets andere versie van mij=H.: Hoe kwam dat nou? Tijdens het barre gedeelte van onze tocht dreigden we ook het reddingsvlot te verliezen. Terwijl ik leuk die enorme golven nam, zekerde Maarten het vlot met diverse lijnen dwars over het hele achterschip. Die zag ik natuurlijk wel, maar bij het aanleg-klaarmaken in het zicht van de haven kwamen er nog een paar aardige rollers van zo’n leuke langsvarende pilot. Tja, toen lagen al die dwarse lijnen een beetje in de weg. Dit leert ons weer dat bij zulke tochtjes een echt “schoon schip” wel handig en verstandig is… Het gaat overigens goed met mij, ik kan alleen niet op die bil slapen, en ook geen leuk strak broekje aan. Liek: ik moet aan jouw bierfietsongelukbult denken, alleen die van mij is gelukkig een stuk kleiner, en hopelijk van tijdelijke aard.

Gelukkig is het goed afgelopen. We gaan in Breskens overnachten. Dertig jaar geleden was dat een haventje van niks maar wel met een redelijk grote jachthaven. Nu is het een giga-grote jachthaven met een paar enorme flats met 15 verdiepingen aan het water en verder nog een paar oude huisjes. Hoewel we dachten dat we een redelijk groot schip hebben, zijn we hier één van de kleinste bootjes… We drinken een biertje/wijntje en een uurtje later gaan we in het clubhuis eten. Dat is redelijk luxe en dat is de prijs dan ook.

’s Avonds laat treffen we voorbereidingen voor de volgende ochtend (zoals anker en reddingsvlot zekeren, water tanken), want we moeten dan om 5 uur op om een tijdje te profiteren van de stroom.

Dinsdag 8 juni
We staan inderdaad om 5 uur op. Het valt me op dat onze koelkast al een paar uur – veel langer dan normaal - op koelen staat. Ik vraag me af of hij het nog doet en…. Inderdaad, ook dat stuk elektronica is er blijkbaar mee uitgescheeën… De elektriek is een zorgenkind op veel boten en deze dus niet uitgezonderd: geen elektrisch log, geen windmeters, de stuurautomaat die kuren vertoont en het ontbreken van een AIS-signaal, en nu dit weer. Ik krijg daar wel een beetje de pest over in. Nu ja, later als we aangelegd hebben maar eens verder kijken.

Er staat weinig wind en een druilerig regentje. Dat beeld hebben we vaker gehad. We zetten een potje koffie en Hanneke smeert een paar boterhammen voor onderweg. Nog voor 6 uur zijn we vertrokken. We varen een klein stukje op de motor, maar zodra er wat wind komt hijsen we de zeilen. We lopen met een gangetje van 5,5 knopen en vinden het allemaal leuk, maar Hanneke heeft wel een beetje naweeën van het laatste glaasje van gisteren.

Bij Zeebrugge valt de wind af en toe weg. We melden ons (achteraf bezien veel te vroeg) bij verkeers-post Zeebrugge. We mogen door, maar het duurt nog een uur voordat we echt bij Zeebrugge zijn. We laten een zeeschip voorgaan en steken dan de havenmondig over.

Op het weerbericht hebben we gehoord dat eer en strook storingen met buien aan komt. Bovendien is de wind gaan liggen (stilte voor de storm?), wordt het erg donkergrijs en krijgen we stroom tegen. We besluiten dus om de haven van Blankenberge in te gaan.

Jaren geleden waren we hier een keer met Jelle en Lieke, met erg veel wind. Ik vond het plaatsje niet veel bijzonders. We leggen aan om 11 uur en besluiten na een uurtje om de stad in te gaan om wat boodschappen te doen. Onze nieuwe kennismaking levert toch een heel ander beeld op. Het is ontegenzeglijk buitenland. Het is maar 10 km van de grens met Nederland. Ze spreken nog wel een soort Nederlands, maar toch, alles ademt een andere sfeer. Ook de temperatuur is hier stukken hoger dan thuis. We zien heerlijke traiteurs, charcuterieën, patisserieën en leuke terrasjes. Er zijn veel grappige winkeltjes. Zodra we op een terrasje gaan zitten begint het echter – zoals voorspeld – nu echt te hozen van de regen. Gelukkig hebben ze een afdakje en het is erg gezellig en de drankjes zijn OK en betaalbaar. Na de bui lopen we terug naar de boot. Morgen willen we verder.

Op de boot valt opeens op dat de koelkast het nu weer gewoon doet. Opeens schiet me te binnen dat die een beveiliging heeft tegen het al te leeg raken/maken van de accu: als deze erg leeg raakt stopt de koeling er mee totdat de accu’s weer voldoende opgeladen zijn. Na het motoren en de aansluiting op walstroom is dat nu blijkbaar het geval. Het is wel een opluchting.

Woensdag – stemmen op gehaktdag
We staan om 7 uur op. Het is wel grijs, maar regent niet. We zetten een potje koffie en vertrekken om nog een paar uurtjes stroom mee te pikken. Het blijft heel erg grijs. Het is geen mist, maar lijkt er veel op. In verband met de grote vaart blijven we vrij dicht onder de kust.

In Blankenberge had ik al gezien dat de haven van Oostende wordt vernieuwd. Er is een groot gebied afgebakend waar we niet mogen komen. We varen daar angstvallig omheen. Er varen inderdaad veel grote werkschepen. Omdat de lucht verder betrekt en het getij gaat verlopen besluiten we Oostende nu binnen te lopen. Van eerdere tochten hebben we nog goede herinneringen aan deze plaats. Zo gebeurt het dat we om een uurtje of tien aanmeren op een prima plekje, vlak bij het clubgebouw met douches, wasmachine enzovoorts. Vrijwel onmiddellijk begint het te hozen, zodat we de verkenning van Oostende even uitstellen.

Twee uur later gaan we uitgebreid de stad in. Het is wat eigenaardig: de stad is veel groter dan ik me herinner. Toch zijn de winkels een beetje shabby en het valt op hoeveel restaurants en barretjes te koop staan of gesloten zijn. We lunchen veel te zwaar bij een soort tapas-gelegenheid met een biertje en een sangria (raar hoor, om dat in België te doen). Het is vreemd dat we pas zo kort weg zijn uit Nederland. Gisteren hebben we ruim de tijd gehad om Blankenberge te bekijken, vandaag Oostende al bekeken en tussendoor ook nog gevaren. Het is net alsof we al veel langer weg zijn. Op zich is het een prima systeem om vroeg weg te gaan en op tijd een haven binnen te lopen: dat geeft alle gelegenheid om daar uitgebreid rond te kijken.

Op de terugweg doen we nog wat praktische boodschappen, We raken met een drogist in discussie over de Nederlandse politiek. Hij heeft debatten op tv gevolgd en kan ons vertellen dat de VVD op winst staat, nipt gevolgd door de PvdA en met Wilders als lachende derde.

Op de boot neem ik een bijbehorende siesta. ’s Avonds bekijken we diverse weer-sites maar we worden het niet eens of we morgenochtend wel of niet weg zullen gaan.

Donderdag
Vanochtend, donderdag, was de beslissing niet zo moeilijk. We hadden ons iets (half uurtje) verslapen en het bleek erg druilerig weer. De wind kwam vanuit de verkeerde hoek en was wat aan de harde kant, ik moest nog douchen, Hanneke wil de was eens doen en vandaag zou ik graag toch iets doen aan onze AIS-weergave op de kaartplotter. Het kabeltje daarvoor moest bij een computerzaak gekocht worden. (AIS is een elektronisch systeem op onze boot, waarmee de positie en koers van andere schepen op de kaart zichtbaar wordt gemaakt, zoals bij radar. Dat kan de veiligheid zeer ten goede komen.)

Hanneke dus terug in bed. Ik met koffie en een boekje wachten tot het beter werd. Intussen ook wat kijken op internet naar de verkiezingen en naar weersvoorspellingen enzovoorts. De drogist had helemaal gelijk. Voor het eerst sinds begin vorige eeuw misschien een liberaal als premier? Het volk krijgt vanzelf de regering die het verdient. Nou ja, om kort te zijn, dat alles duurde nogal. Pas tegen lunchtijd wordt het enigszins droog. Een goed moment om te douchen dus. Helaas zijn de winkels tot 14.00 uur gesloten ivm de goede Belgische lunch. Uiteindelijk, als ik dan weg wil gaan hoost het van de regen. Gelukkig lukt het deze keer om alle gewenste hulpmiddelen en de benodigde levens-middelen in één keer te bemachtigen. Bepakt en bezakt kom ik terug op de boot. Terwijl Hanneke op haar beurt de stad in gaat, ga ik aan de slag om de koppeling van AIS en kaartplotter te maken. Dat lukt na enige tijd. Opmerkelijk is dat onmiddellijk ook het alarm afgaat: we liggen vlak langs de geul waar de grote veerboot naar toe moet. De AIS heeft de veerboot getraceerd en berekend dat we op ramkoers liggen. Hetzelfde gebeurt nog een keer met een politieboot en een werkboot. (In feite liggen er een stuk of 20 door de AIS geregistreerde schepen om ons heen.)

Hè, heerlijk! Eindelijk weer eens een werkend elektrisch apparaat op de boot.

Mijn dag kan niet meer stuk en ik besluit dat onze zoutwaterbeproevingen nog even te boek gesteld moeten worden. Dit overigens ondanks het commentaar van een fan van Hanneke die liet weten dat ik in deze stukjes teveel aan het woord ben. Laat ik deze fan gerust stellen: Lieve Lida, alles wat hier staat is in goed overleg met Hanneke tot stand gekomen, met haar volledige medewerking geboek-staafd en met haar toestemming verstuurd. Sterker nog! Zonder Hanneke was dit geheel helemaal niet tot stand gekomen. Het is dus eigenlijk allemaal Hanneke wat de klok slaat. Ik mag er alleen af en toe kond van doen…

Tot hier dus, Maarten

Toch nog een kleine bijdrage van Hanneke:
Al lezend ben ik het helemaal (of in ieder geval bijna) eens met Maarten. Maarten is de schrijver, ik ben de lezer. Hoewel ik daar de laatste paar dagen niet echt aan toekom, het is nl. studeren wat ik doe: vaarbewijsboeken, pilots, en niet te vergeten de holy bible voor de echte zeemannen, voor de kenners de zgn. REEDS, zo’n 1036 blz. dik. Vol met afkortingen, soms net cryptotaal, maar je kan niet zonder zeggen ze. Ik probeer daar een beetje in thuis te raken, want Maarten kan toch niet zonder een fantastische navigator.
Ik ben inmiddels ook helemaal ontROCked. Ik kan niet meer in mijn werkmail om te kijken of iedereen nog leeft en of ik mijn officiële verloftoestemming al gekregen heb. Een mailtje aan de helpdesk heeft nog geen antwoord opgeleverd. Dus mocht een collega dit verslag lezen: is er iets bijzonders met de webmail aan de hand, of ben ik soms om de een of andere reden uit het systeem gegooid? Zou iemand dat voor me willen checken?
Morgen gaan we richting Nieuwpoort of Duinkerken. We moeten op tijd vertrekken om het tij mee te hebben. Maar inmiddels liggen we in ons hoekje aan lagerwal helemaal “ingeparkeerd” door grote jachten en motorstrijkijzers, voor en naast ons een betonnen kade en vlak achter ons een enorme ijzeren paal met uitsteeksels en scherpe hoeken. (Als dat niet aan lagerwal is…) Ben benieuwd of we (lees Maarten) ons bootje er zonder kleerscheuren uitkrijgen!
Nu: koffie, studie en naar bed. Liefs aan jullie allen, Hanneke