Terug in Almerimar

2013 - Terug naar Almerimar
Dinsdag 12 maart worden de laatste voorbereidingen getroffen voor ons vertrek naar Almerimar in Spanje. De koffer is al gepakt, de rugzakken grotendeels. Zo te zien zitten we net op het maximum. Hanneke wil het huis helemaal schoon achterlaten, terwijl ik wel trek heb in een pilsje. Zo zijn de taken dus verdeeld…. In het Praethuys vindt onverwacht een soort afscheidsritueel plaats. Wel lief, dank daarvoor.

Om 3.45 uur staan we op. Met de auto naar het station (Lieke haalt hem daar op). Om 4.50 staan we op Schiphol en om 6.45 kunnen we instappen. Het vliegtuig wordt eerst “ont-ijst” en we vertrekken daardoor een half uur te laat. Er is veel bewolking, maar af en toe zien we door een gat dat het besneeuwd is tot ongeveer Madrid. Pas vlak bij Malaga wordt de bewolking minder. Bij het aanvliegen van de landingsbaan gaat het flink tekeer en beneden ons zien we flinke schuimkoppen.

We hebben direct een bus naar Malaga naar het hoofd-busstation. Daar blijkt dat we de bus naar El Ejido net hebben gemist en twee uur moeten wachten. Er is een terrasje uit de wind en in het zonnetje en binnen de kortste keren zitten we te zweten. We krijgen een telefoontje van Piet, onze buurman die op de boot heeft gepast. Even later nog een telefoontje van Gerrit, die ons mailtje te laat heeft gezien. Om 13.00 uur kunnen we instappen.

Het eerste en grootste deel van de rit over de autoweg, tot vlak bij Motril, hebben we al vaker gereden. Daar stopt de bus een half uur bij een soort pleisterplaats in verband met de rij- en rusttijden. Daarna gaan we kleine weggetjes op, door allerlei piepkleine plaatsjes en soms vlak langs de zee. In la Rabita, ook zo’n dorpje, krijgen we een sms-je van Piet dat hij ons opwacht in el Ejido, het laatste busstation om over te stappen naar Almerimar. Bij aankomst om 17.20 staat Piet al klaar en het weerzien is buitengewoon hartelijk. De volgende bus vertrekt een half uur later. Zo komen we tegen zessen aan bij de Marlijn. We zetten de spullen aan boord en gaan dan eerst een paar koude pilsjes drinken en bijpraten bij Piet aan boord. Hij heeft flink geklust in en aan zijn boot en alles ziet er spik en span uit. We horen dat het in Almerimar de afgelopen weken heel veel en heel hard heeft gewaaid. Bij onze aankomst blijkt de wind voor het eerst weer te gaan liggen en komt het zonnetje lekker door. Na het bijkletsen gaan we nog wat uitpakken en even later een hapje eten in de Stumble Inn, vlak bij aan de derde havenkade. David, een Schotse jongen daar, herkent ons direct en zorgt voor een ferme, Engelse hap met veel patatten en vlees.

Donderdag (14-3) zijn we druk met uitpakken en klusjes zoals monteren van een nieuw drinkwaterfilter en water tanken. Het is zonnig en voelt uit de wind bijna zomers aan. We drinken koffie bij Emporio en gaan inkopen doen voor het ontbijt in de kuip en daarna. De 40 kilo spulletjes verdwijnen grotendeels uit zicht, maar dan blijft er een enorme koffer over, die we nergens kwijt kunnen…. Collin, de zeilmaker komt melden dat de zonnetent bijna klaar is. We gaan naar de ship chandlers Spencer en Mike om navraag te doen naar de bestelde ankerlier. Dat blijkt een probleem. Sinds de overname van Lofrans door het Griekse bedrijf Lazilas, eind 2012, worden de bestellingen in Spanje niet meer uitgeleverd. Ondanks de drukte in de winkel probeert hij eerst de Spaanse importeur en daarna de Italiaanse firma te bereiken. Uiteindelijk krijgt hij te horen dat ze morgen misschien meer kunnen vertellen. Onderweg terug komen we ook Chi Ling en Tony tegen. ’s Avonds komt Collin de zonnetent brengen en demonstreren. Het ziet er erg goed uit en ook geschikt als het regent, hoewel misschien iets minder praktisch om even weg te bergen. We willen nog een kleine aanpassing en betalen hem alvast.
We verbazen ons hoe snel we op de boot weer gewend zijn: thuis komend kostte dat een week, hier een dagje.

Vrijdag is het opnieuw zonnig en bijna windstil en we ontbijten opnieuw in de kuip. Daarna naar de scheepswinkel. Ook nu lukt het Mike niet om de garantie te krijgen dat de ankerlier hier binnen een maand zal zijn. We kopen wat spullen, zoals een pilot, een Italiaans vlaggetje en een aanvullende lamp voor boven het aanrecht. Daarna nemen we contact op met de Nederlandse importeur van Lofrans. Die vraagt om onze bestelling te mailen en hun offerte uit november mee te sturen. Daarna gaan we in het gemeentehuis Spaans “lunchen” met de Hollandse overwinteraars. Een viergangen diner met wijn en veel likeurtjes achteraf voor € 8 pp, inclusief fooi!

Vanaf een terrasje met WiFi stuur ik een mailtje naar de ankerlieren-importeur. Piet komt toevallig langs en schuift aan. Terwijl we zitten te praten over zijn historie krijg ik een berichtje van zusje Yolande. Eric is op weg naar het vliegveld voor een korte trip naar Rome uitgegleden en heeft zijn bovenbeen gebroken / gescheurd. Behalve de gemiste trip geeft dat allerlei andere complicaties. Wat een vreselijke pech voor hun beiden!

Zaterdag begint leuk, maar tegen elven betrekt het en ’s middags begint het te regenen. Ik doe wat klusjes, zoals een haakje voor Hanneke’s verjaarskalender en het aanbrengen en bekabelen van het nieuwe keukenlampje. We zijn uitgenodigd om bij Chi Ling en Tony op de boot (een Kyrie) een bijeenkomst bij te wonen waar Leo en Anna (van een Carena 42) hun kennis over Italië zullen spuien. Inmiddels regent het, maar de bijeenkomst is wel informatief. Tegen achten zijn we terug en dan blijkt het nieuwe lampje zeer te voldoen. Na een paar biertjes rollen we rond half elf ons bedje in.

Zondag ben ik vroeg op. Het is koud en bewolkt en regent af en toe dus Hanneke vindt dit wel een dagje om in bed te blijven lezen. Ik besluit al snel om de kachel aan te zetten en begin aan het eerste “echte” verslag van 2013. Op onze nieuwe website in aanbouw staat namelijk al een soort verslagje dat ik dinsdag als testje op die site heb gezet. Binnenkort verhuizen onze berichten naar die website en komen er ook foto’s op.

Het blijft de hele dag regenachtig, maar niet erg koud. Ik doe allerlei klusjes en zo wordt het bootje steeds comfortabeler. Van Piet krijgen we een lampje met een infrarood sensor. Dat hang ik op in het toilet, zodat er een lichtje aangaat zodra je binnen komt. Zo sukkelt de dag voort en ’s avonds na een biertje op tijd op stok. Morgen wordt het vast beter.

Maandag is het inderdaad veel beter, maar het waait stevig. In de kuip is het alleen lekker als je uit de wind zit. Opnieuw een klusdagje. Ik krijg het aan repen gewaaide Spaanse vlaggetje weer omlaag (het neerhalertje was ook losgewaaid…), maak een tweede voetsteuntje op de mast voor Hanneke, hang het bb-motortje weer aan de railing, ga bij de Inox-man langs voor de davits, vervang drie gewone lampjes door led-lampjes en maak pasta. Helaas nog niets gehoord over een nieuwe ankerlier.

Dinsdag begint half bewolkt. Na het ontbijt opnieuw klussen. We discussiëren over het al dan niet uit het water halen van de boot. Dat kost tenminste € 350 en de aangroei is maar matig. Ik zou hem ook vanuit het bijbootje schoon kunnen maken, althans wat schoner. Opnieuw diverse klusjes. ’s Middags gaan we naar een WiFi café om onze telefoons van extra beltegoed te voorzien en uitgebreider te kijken naar onze mail. (Nu loop ik af en toe langs een WiFi punt, maar er komt nauwelijks mail bij. Ook kan ik dan dit verslagje uploaden naar het oude mail-adres en naar onze nieuwe website.

De website is wel “in de lucht” maar er staat nog weinig op. Dit wordt dus het eerste bericht.
Het adres van onze nieuwe website: maarten-en-hanneke.nl/

Groetjes aan iedereen van Hanneke en Maarten en sterkte voor Eric Jan.