Bi, ba, buitenland

Bi-ba-buitenland: daar is het vast warmer….

Woensdag 9 mei zijn we om 14.00 uur aangekomen in Boulogne sur Mer. Het was een erg onrustig tochtje met veel wind, pal tegen, en flinke klotsgolven. We vertrokken klokslag 7.00 uur. Maar eerst even terug naar waar we ongeveer gebleven waren.

Zaterdag – nog in Zierikzee - werden we ’s ochtends gebeld door Kees en Margot. Ze vonden het leuk om ons ook dit keer (net als 3 jaar geleden) “uit te zwaaien” en wilden aan het eind van de middag komen. (Behalve dat dat ontzettend leuk was, waren er trouwens ook nog klussen genoeg om een extra dag in Zierikzee te rechtvaardigen.) Kees en Margot hadden rosé en allerlei hapjes meegenomen en Hanneke had op de valreep ook nog allerlei knabbels gekocht, voldoende om niet meer perse te hoeven eten. Het was opnieuw een ontzettend gezellige avond..

Zondag op weg van Zierikzee naar de Neeltje Jans. De steiger daar bleek weggehaald, alleen een paar enorme palen stonden er nog. De stevige zuidelijke wind en slechte ankergrond lokten ons niet. Bij de Roompot sluis een aanlegplekje gevonden voor de nacht.

Maandag om 6.30 uur op en om 7.00 bij de sluis. Samen met een vissersschip geschut en heel vlot op weg naar Blankenberge. Hoewel het vies druilweer is, lekker gezeild. Tegen twaalven komen we bij Blankenberge waar een groot werkschip bezig is om de haven uit te diepen. Na een kwartiertje kunnen we erdoor. In Blankenberge blijkt het heel druk aan de steigers. De oorzaak is de vernieuwing van een groot aantal steigers in de andere haven in de spuikom. We gaan het stadje in en kopen een erg lekkere mega-sandwich, kijken naar bootschoenen voor Hanneke, gaan naar de supermarkt en belanden tenslotte op het terrasje bij de haven waar we vaker geweest zijn. Daarna gaan we douchen. ’s Avonds blijkt dat we om een uur of tien – net als een vorige keer hier - geheel in de blubber komen te liggen doordat het laagwater-springtij is. Tussen de buien door is het wel eens even droog en het lijkt alsof het iets warmer wordt 13 ipv 100 C….

Dinsdag willen we naar Duinkerken. We moeten vroeg op omdat het opnieuw rond tienen erg laag water wordt. We zouden dan de haven van Blankenberge niet uit kunnen. Dus om 6.30 uur gooien we los. De diepgang in de geul is nog ruim voldoende. Dan richting Duinkerken, waar we rond tweeën aanleggen. We gaan naar de stad, maar vrijwel alle winkels blijken gesloten: deels vanwege de middagpauze, maar ook vanwege een wielerwedstrijd die door de stad komt. Op een terrasje eten we een reuze “croque” resp. een soort quiche. Ze blijken zo groot en vallen zo zwaar, dat we ’s avonds niet meer hoeven te koken. Een heel klein Frans meneertje van minstens 100 jaar oud komt aansjokken. Hij aarzelt, sjokt een eindje verder, maar bedenkt zich blijkbaar en loopt terug en komt aan het tafeltje naast ons zitten. Binnen de kortste keren knoopt hij een gesprek aan. Hij zit duidelijk om een praatje verlegen. Al snel begint hij een nauwelijks verstaanbaar, rap Frans verhaal tegen ons te mompelen. We verontschuldigen ons, maar zodra hij hoort dat we wel enig Frans verstaan gaat hij rap over op een ander verhaal: de oorlog. Hij vertelt over de vreselijke tijd van toen, de Duitsers enzo. Als ik het verhaal een beetje begrijp is het zoiets als volgt. “De Canadezen en Amerikanen waren lang zo erg niet. Maar er waren ook Russen.” Onder veel gebaren, met rollende ogen, vertelt hij over de Russen. “Als die Russen een Duitser vonden was het Poef-poef, oh-la-la, oei, oei, oei!” Dit dan opnieuw met rollende ogen, gevold door een soort fluittoon. “En nog erger was de KGB, want die was er ook! Als die iemand vonden….!” Opnieuw rollende ogen, een veelzeggend gebaar met de zijkant van zijn hand langs zijn keel “oh-la-la, oei, oei, oei!” en aanhoudende fluittoontjes…. Na een tijdje besluiten we naar de boot te gaan. We bedanken hem voor het goede gesprek en zeggen iedereen goeiedag. (Dat hoort zo in Frankrijk.)
Onderweg wil Hanneke alsmaar naar het wielrennen kijken (“…. ze heeft nog nooit een wielerwedstrijd gezien, dit zou wel eens de enige keer kunnen zijn….”) maar er zijn zo weinig mensen, dat ik vermoed dat het nog uren duurt voordat ze echt komen.

Zodra we op de boot zijn begint het te hozen. De wind is gedraaid zodat hij net de kajuit in blaast. Niet erg aangenaam. De weersverwachting geeft aan dat het morgen nog enigszins redelijk weer wordt, maar donderdag wordt een echte rotdag: overal buien en veel wind, maar wel een stuk warmer. In Boulogne sur Mer is het ook slecht, maar wel iets minder slecht.

We hebben besloten door te gaan naar Boulogne sur Mer en daar een dagje te blijven liggen. Woensdag staan we opnieuw om 6 uur op. We komen een beetje moeizaam op gang vandaag. Om 7.00 uur varen we tussen de pieren van Duinkerken door. Er staat nog weinig stroom. Af en toe miezert het en na een tijdje begint het te misten. Het zicht is 100 á 200 meter. De AIS-signalering van schepen om ons heen op onze kaartplotter (onze Tom-tom op het water) blijkt een uitkomst. (AIS is een systeem, waarbij elk schip via een soort radiozendertje voortdurend een signaaltje rondstuurt waar het zich op aarde bevindt, alsmede nog wat gegevens. Op de kaartplotter zie je jezelf over de waterkaart varen, maar ook de schepen om je heen op de plek waar ze zich volgens hun AIS bevinden. Het lijkt dus erg op radar, maar de werking is anders en schepen die geen AIS hebben - zoals bijna alle Franse vissers - zie je dus ook niet.)

Zoals was voorspeld neemt tegen 12 uur de wind flink toe. Het is dan al weer een stuk helderder geworden en we zijn dan ruim voorbij Calais, waar de grote veerboten af en aan varen. Bij de kapen “Cap Blanc Nez” en “Cap Griz Nez” komen de golven steeds meer van voren en worden ze ook beduidend hoger. In de dalletjes bij de kapen zien we prachtige weiden opbloeien in helgeel. Nog wat dichter bij Boulogne trekt er weer een mistbank over het water en verdwijnt de kust uit zicht. Pas vlak voor de haven van Boulogne trekt hij weer een beetje op.

We liggen een uurtje aan een steiger in de jachthaven en het weer wordt best vriendelijk, als je uit de wind blijft, tenminste. Er komt een ander Nederlands jachtje en wij helpen hen aanmeren. Eén van de twee heren is luidruchtig en stelt zich meteen voor als “Gerben, de Nederlandse sportman van de (vorige) eeuw, voor Bettine Vriezekoop….”. Het is dus …….. inderdaad Gerben Karstens, die vertelt dat hij jarenlang de wereld heeft rondgezeild. Binnen een half uur weten we meer puzzelstukjes van zijn leven dan ik van veel jarenlang bekende kennissen weet! Zo had hij een paar hotels, waar verschillende wielergoden bij hem langs kwamen, zoals oa. Bernard Hinault. Nu op z’n 70ste brengt hij samen met een mede opvarende de boot van weer een andere vriend naar Honfleur of Cherbourg, daar zijn ze nog niet over uit. Hij blijkt een onvermoeibare - zeg maar nauwelijks te stoppen - en zeer gezellige prater. Later maken we ook een praatje met zijn medezeiler. Die blijkt bij het loodswezen in Vlissingen te werken. Hanneke vraagt of hij een Robin van Velzen kent. Dat blijkt een collega. Grappig, want Robin is de zoon van Hanneke’s eerste vriendje uit de puberjaren. Onlangs hebben ze nog kort gemaild of ge-facebookt. Zij gaan donderdag door, weer of geen weer.

Wij staken morgen uit onvrede met en protest tegen het weer. Donderdag slapen we lekker uit in Boulogne en daarna zien we wel verder.

(Vandaag regent het inderdaad, maar af en toe schijnt de zon ook een uurtje. We kloten dus wat rond en versturen dit bericht, voordat we naar de stad gaan.)

Ook vrijdag, trouwens, zijn we blijven liggen, vanwege de harde wind, 60 mijl pal tegen. Geen zin in en daarin bevestigd door de havenmeester en verschillende zeilers die het wel probeerden.

Overigens zijn bijna alle havens waar we geweest zijn nog in voorbereiding van het seizoen. Hier ontbreken ook nogal wat steigers en de internetverbinding werkt pas sinds een uurtje.

Morgen, zaterdag gaan we weer een stukje verder, naar Dieppe. Het weer ziet er heel koud, maar verder redelijk uit. Misschien zelfs matige bakstagwind! Terwijl ik dit stukje schrijf krijg ik voor de zoveelste keer de melding dat de netwerkverbing is verbroken. Nou ja, dan verstuur ik dit morgen vanuit Dieppe (zo de Heer het wil).